พ่อคือผู้ชายคนแรกที่เรารักและรักเรา
ท่านไม่เคยบ่นว่า เหนื่อย ซักครั้ง ท่านมีแต่ค่อยถามเราว่า เรียนเหนื่อยไหม
เรียนไหวเปล่า ตั้งใจเรียนนะ ไม่ไหวก็พัก พ่อจะคอยอสนอยู่เสมอว่า
อยากให้เราเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนนะ 2อย่างนี้
พ่อของเราจะพูดทุกเช้าที่มาส่งโรงเรียน ถึงแม้เราจะเกิดมาในครอบครัวที่ไม่ร่ำรวย
แต่การที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อและแม่นั้น มันไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย
เมื่อตอนเด็กเราเป็นคนที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งท่าน ดื้อซน แต่ท่านก็พยายามค่อยๆ
สอนเราโดยที่ไม่บ่นซักคำ พอเราทำได้ดีท่านก็ชม พอทำไม่ดีก็คอยว่ากล่าวตักเตือน ท่านจะคอยสรรหาสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อเรามาให้เราเสมอ
ท่านไม่เคยบ่นว่าเปลืองตังหรือเสียตัง
ขอแค่เราใช้ให้มันคุ้มค่ากับราคามันท่านก็พอใจแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น